Best gek, we weten het wel, maar we doen het niet: gezond eten, meer bewegen, onze stress levels aanpakken en goed slapen.
In mijn praktijk ligt de focus op leefstijlgeneeskunde. De consulten bestaan altijd uit veel uitleg en advies hoe je leefstijlveranderingen kunt toepassen en volhouden.

Verkeerde voedingsgewoonten zijn erg lastig te veranderen, mensen zijn bijvoorbeeld biologisch gedreven om zoete dingen te eten. Calorieën hamsteren was vroeger nodig om te overleven, je wist niet wanneer je volgende maaltijd zou zijn.
Tegenwoordig kun je altijd en overal eten met hoog caloriegehalte krijgen. Maar daar is ons lichaam niet op aangepast.
Ook zijn we niet gebouwd voor stilzitten, maar toch doen we dit volgens de RIVM-leefstijlmonitor bijna 9 uur per dag!

De meeste (huis)artsen en specialisten staan niet te springen om mensen de chocola uit het hoofd te praten of hen de sportschool in te krijgen. 😊 Ze hebben meestal slechts tien minuten per patiënt en in die tijd kunnen ze geen wonderen verrichten.

Neem nou diabetes. Hoewel de behandelrichtlijn voor diabetes stelt dat eerst de leefstijl moet worden aangepakt, schrijven de meeste artsen direct een pil voor, of meerdere. Sommige patienten in mijn praktijk slikken soms wel tien pillen op een dag. Dat is met de ernstige bijwerkingen die op de loer liggen niet een leven lang vol te houden. Daarbij pakken de medicijnen alleen de symptomen van de ziekte aan, en niet de oorzaken.

Creëer voeding schaarste
Een goede interventie die mensen ertoe brengt hun leefstijl aan te passen op zo’n manier dat het vol te houden is en die het medicijngebruik omlaag brengt, is een periode van voeding schaarste/ fasting te creeren.
Ervan uitgaand dat het lichaam van de mens gemaakt is om tijden van schaarste aan te kunnen, bouwen mijn patienten met suikerziekte kunstmatig een kleine week “schaarste” per maand in.
In die week wordt de voeding aanzienlijk gereduceerd en berekend.
Ze hoeven dus niet de chocola voorgoed vaarwel te zeggen, alleen voor die ene week.

Overlevingsmechanisme activeren, een week schaarste spoort lichaamscellen aan om over te schakelen van groei en vermenigvuldiging naar overleven: ze gaan schade herstellen en afvalstoffen opruimen. Het zijn die afvalstoffen die ontstekingsreacties in gang zetten.
Chronische ontstekingen, is de gedachte, dragen bij aan het ontstaan van suikerziekte.
Door dit chronische ontstekingsproces even te onderbreken kan het lichaam herstellen en kan het medicijngebruik omlaag.