Wanneer vrouwelijke hormonen verstorend werken

Hyper-oestrogenisme is een hormonale onbalans die je niet meteen merkt, maar wel vaak voorkomt. Een dergelijke onbalans speelt namelijk een significante rol bij zeer veel vrouwenkwalen en ziekten.

Het gaat hier om verschillende vormen van oestrogeen. Deze worden niet alleen door ons lichaam zelf geproduceerd, maar komen ook in ons lichaam via veel chemische stoffen in ons milieu en onze voeding. Deze chemische en van buiten komende stoffen worden xeno-oestrogenen genoemd en zij verstoren de hormonale balans. Ook medicijnen als hormoonbehandelingen en de pil dragen hier aan bij.
Dit kan in stilte leiden tot een stapeling van ongewenste hormonen.

Typische vrouwenkwalen
Hyper-oestrogenisme kan men beter voorkomen, want bij typische vrouwenziekten en kwalen als vleesbomen, endometriose, eierstokcysten, onregelmatige of korte menstruele cycli, verminderde vruchtbaarheid, PMS, mastalgieën (spanning in de borsten), maar vooral ook bij eierstokkanker en de veel voorkomende hormoonafhankelijke borstkanker, speelt hyper-oestrogenisme een rol.
Dit betekent dat er al lange tijd een hormonale onbalans in het lichaam aanwezig is.

Alle klassieke behandelingen hiervan zijn vaak gebaseerd op medicijnen die deze oestrogenen moeten minderen, maar deze hebben nogal wat bijwerkingen. Het zijn immers synthetische producten die van nature niet in het lichaam thuis horen. Hun werking is dan ook gebaseerd op blokkeren van de lichaamseigen of endogene oestrogenen in plaats van dat ze het lichaam echt de mogelijkheid bieden om te herstellen.

Waar komen al die vrouwelijke hormonen vandaan?
Meestal wordt aangenomen dat het probleem louter komt van de oestrogenen die het lichaam zelf maakt, maar vele recente studies tonen aan dat een belangrijke oorzaak ook gezocht moet worden in de hoeveelheid chemische stoffen die ons lichaam binnenkomt. Van de ruim 70.000 chemische stoffen die in de vorige eeuw in ons milieu zijn gekomen, werken veel chemische stoffen namelijk als chemische vrouwelijke hormonen. Vandaar dat deze stoffen ook wel xeno-oestrogenen worden genoemd (chemische oestrogenen die van buiten het lichaam komen).

Tot deze lichaamsvreemde oestrogene stoffen behoren ftalaten (weekmakers in plastics), PCB’s (polychloorbifenyl), hormonale substitutie (bijvoorbeeld de anticonceptiepil en hormoontherapie), bestrijdingsmiddelen als insecticiden, pesticiden en kunstmatige geur-, kleur- en smaakstoffen. Deze chemische stoffen zijn alom in ons milieu en onze voeding aanwezig. Ze zijn vetoplosbaar en stapeling leidt vooral tot opslag in de lichaamsvetten zoals borsten, hersenen, maar ook in de prostaat bij de man.

Moeilijk afbreekbaar
Het lichaam kan met deze van buiten komende chemische stoffen moeilijk omgaan. Het is zeer belangrijk dat het lichaam deze stoffen zoveel mogelijk kan ontgiften (neutraliseren, afbreken en uitscheiden). Het probleem is echter dat dit veelal niet lukt omdat veel van deze chemische stoffen juist ontwikkeld zijn om langdurig werkzaam en moeilijk afbreekbaar te zijn.

Bovendien mist het lichaam daarvoor vaak de juiste voedingsstoffen. De stress van het moderne leven maakt daarnaast ook nog eens aanspraak op dezelfde voedingsstoffen die nodig zijn om te ontgiften. Andere processen in het lichaam die dus ook behoefte hebben aan dezelfde voedingsstoffen komen dan in het gedrang. Het ligt voor de hand dat het lichaam behoefte heeft aan extra ondersteuning met de juiste voedingsstoffen.

Risicogroepen
Vooral bij de post-menopausale vrouw zien we dat borstkanker vaker voorkomt. Juist daar zien we dat de ontgifting van al die oestrogenen nog meer faalt dan bij de pre-menopausale vrouw. De oorzaak is een tekort aan specifieke stoffen en een verdere stapeling van ongewenste oestrogenen in de vetweefsels. Dit klinkt paradoxaal, omdat de oestrogenen juist in de menopauze minder aangemaakt worden. De schadelijke ongewenste oestrogenen nemen echter toe.
Kijk voor een inspirerende lezing over hyperoestrogenisme en het ontstaan van borstkanker en prostaatkanker op www.youtube.com/watch?v=CXBzK_6uKW0

Vanuit preventie bezien is het belangrijk om juist al vroegtijdig in het leven van de pre-menopausale vrouw te voorkomen dat de oestrogeenbalans verstoord raakt en ongewenste oestrogenen kunnen gaan stapelen.

Hyperoestrogenisme is te meten in de urine. IN de praktijk gebruiken we hier een 24 uurs urine test voor. Blijkt aan de hand van het klachtenbeeld en de uitslag dat het aantal xeno-oestrogenen is verhoogd, dan gaan we met een dieet en bepaalde voedingssupplementen en plantaardige voedingsstoffen aan de slag waarmee wetenschappelijk is aangetoond dat deze in staat zijn om de hormonale disbalans weer te reguleren.

Wil je graag luisteren naar goede podcasts en meer weten over dit onderwerp, beluister dan eens de reeks podcasts van Pim Christiaans en Ralf Moorman, van de hormoonfactor. De moeite waard!
De hormoonfactor (inspired by Ralph Moorman) | Podcast on Spotify